Το δεύτερο μεγαλύτερο κομμάτοι του Menalon Trail. Από την πλατεία στο Βαλτεσινίκο, περνάμε δίπλα από το εντυπωσιακό πετρόχτιστο σχολείο και βγαίνουμε στον ανώτερο περιφερειακό του χωριού, θέση ανοιχτής θέας όλων των βόρειων λεκανών.

Κερδίζουμε ύψος από μονοπάτι και τσιμεντόδρομο μέχρι τα 1250 μ, όπου πιάνουμε καλό μονοπάτι που διατρέχει την κορφή όπου φωλιάζει το Κάστρο Βαλτεσινίκου.

Σε ανοιχτά τοπία με ωραία θέα ξανα χάνουμε λίγο ύψος μέχρι το εκκλησάκι Αγία Τριάδα.

Το επόμενο τμήμα της διαδρομής διασχίζει ένα μεγάλο δάσος ελάτων από μια σειρά τεχνητά διαμορφωμένο μονοπάτια.

Μετά από σύντομη παράκαμψη για την πηγή στης Γριάς το Λιθάρι, θα κερδίσουμε λίγο ύψος για να ξανά κατέβουμε κοντά στην Κρύα Βρύση, μεγάλη πηγή όπου και ξενώνας-εστιατόριο (συνήθως κλειστό).

Από εδώ θα ανηφορίσουμε μαλακά μέχρι διάσελο και άσφαλτο. Ένας μικρός δασικός δρόμος θα μας βοηθήσει να διασχίσουμε μια δασωμένη ράχη και να φτάσουμε στη θέση Ελατάκος.

Μπαίνουμε από ανοιχτή πύλη στο μεγάλο λιβάδι Γκριλάς, όπου χωράφια με καρυδιές, αλώνια και καλύβια.

Στη δυτική άκρη αυτής της ζώνης θα δούμε τα Λαγκάδια και θα κατηφορίσουμε προς αυτά με ελιγμούς, ακολουθώντας τις πιο ομαλές λεκάνες.

Μετά από μικρή πηγή φτάνουμε σε χωματόδρομο και τον αφήνουμε για να περάσουμε κάτω από το εντυπωσιακό συγκρότημα των νερόμυλων Ράπη.

Μπαίνουμε πλέον στα Λαγκάδια και καταλήγουμε στο ηρώο πεσόντων από ένα συνδυασμό καλντεριμιών. Τα Λαγκάδια προσφέρουν κάθε είδους υποδομή και εξυπηρέτηση.

Διασχίζουμε τα Μαγούλιανα από μικρά δρομάκια και φτάνουμε στο μεγάλο διάσελο δυτικά του χωριού, θέση της διασταύρωσης προς Λάστα και σημείο ευρείας θέας, κυκλωμένο από πέτρινα αλώνια.

Κατηφορίζουμε προς το παλιό σανατόριο, γνωστό ως ο Ξενώνας της Μάννας, από μονοπατάκια και δρομάκια και φτάνουμε στη διασταύρωση δύο ασφάλτων, αντίκρυ στην εκκλησία Άγιοι Πάντες.

Η διαδρομή μας κατηφορίζει στην κοιλάδα ενός μικρού ποταμού και κινείται παράλληλα με την κοίτη σε μονοπάτια και δρομάκια μέχρι τη συμβολή με έναν άλλο μικρό ποταμό, όπου τσιμεντένια γέφυρα.

Η διαδρομή πάει αριστερά της γέφυρας, προς τα Καμίνια, μια ωραία μικρή εσωτερική λεκάνη, κρυμμένη στην ποδιά του Βαλτεσινίκου.

Σε καλό μονοπάτι, αλλοτινό καλντερίμι, ανηφορίζουμε προς το Βαλτεσινίκο, βγαίνοντας στον άσφαλτο κοντά στην πλατεία του.

Το χωριό προσφέρει καλή υποδομή εστίασης και διαμονής.

Βγαίνοντας από τη Νυμφασία, η διαδρομή δανείζεται ένα δρομάκι που χώνεται μέσα σε ωραίο δρυοδάσος, μέχρι το ξεκίνημα του μονοπατιού, που κατηφορίζει προς το γεφύρι της Κερνίτσας.

Από το γεφύρι ανεβαίνουμε μέχρι τη Μονή Κερνίτσας, μεγάλο μοναστικό συγκρότημα φωλιασμένο σε εντυπωσιακό μονόλιθο.

Με ένα συνδυασμό μονοπατιών και χωματόδρομων φτάνουμε στο Ασκηταριό της Σφυρίδας, ωραίο σημείο ανάπαυσης με μεγάλη πηγή μέσα σε πυκνό ελατόδασος.

Από τη Σφυρίδα (1000μ) θα ανηφορίσουμε μέσα στο δάσος σταθερά μέχρι τη διακλάδωση για Λάστα (υψ. 1250 μ), όπου γυρίζουμε προς τα νότια για να διατρέξουμε τη βάση της μεγάλης απότομης πλαγιάς του Κάστρου.

Το μεγαλύτερο μέρος του σχεδόν οριζόντιου αυτού τμήματος κινείται σε παλιό δρομάκι. Αφού περάσουμε την πηγή Γαύρος θα μπούμε στα Μαγούλιανα, όπου υπάρχουν κάποιες εξυπηρετήσεις.

Όλη η διαδρομή είναι συστηματικά σημασμένη, ενώ υπάρχουν και αρκετές πινακίδες προσανατολισμού.

Μετά την ανάπαυση και τον ανεφοδιασμό στη Βυτίνα, θα την αφήσουμε για να συνεχίσουμε προς Νυμφασία. Βαδίζοντας για λίγο σε άσφαλτο φτάνουμε στην Παλιά Βυτίνα, από όπου αρχίζει το μονοπάτι που θα μας φέρει στα Μαύρα Λιθάρια, συμπαγή ασβεστολιθικό όγκο στο ρου του Μυλάοντα, που το ποτάμι τον έσχισε σχηματίζοντας ένα σύντομο αλλά εντυπωσιακό φαράγγι. 

Από εδώ θα κατέβουμε στο Γεφύρι της Τζαβάραινας, στιβαρό πετρόχτιστο γεφύρι που εξασφάλιζε τη σύνδεση της Βυτίνας με τα δυτικά γορτυνιακά χωριά. Το μονοπάτι ξανακερδίζει ύψος μέσα σε φλύσχες ντυμένους με ψηλό θαμνώνα, για να φτάσει στα 880μ και να κινηθεί οριζόντια μέχρι τη Νυμφασία, ένα μικρό αλλά ζωντανό χωριό, δορυφόρο της Βυτίνας.

Η διαδρομή κατεβαίνει  από την Ελάτη  στην κοίτη του Μυλάοντα, όπου συναντά το παρόχθιο μονοπάτι. Ένα πολύ όμορφο κομμάτι. Ακολουθώντας το καλά σημεδεμένο ίχνος (άλλοτε καλντερλιμι και άλλοτε απλό μονοπάτι) περνάμε δίπλα από τη μεγάλη υδρομάστευση στις Πηγές Πυργακίου (που υδρεύει τη  Βυτίνα) και μετά την πετρόχτιστη Βρύση Μακρίνου. Κινούμαστε για πολύ λίγο σε χωματόδρομο μέχρι τη θέση Ελληνικά, κάτω από το λόφο όπου το αρχαίο Μεθύδριον. Ένα σύντομο μονοπάτι μας φέρνει σε άσφαλτο που τον αφήνουμε για να περάσουμε κάτω από τον επαρχιακό δρόμο Βυτίνα – Δημητσάνας, και να πιάσουμε τον ωραίο, παλιό μουλαρόδρομο της Βυτίνας.

Αυτό το τμήμα είναι το πιο πλούσιο της διαδρομής: κινούμαστε ανάντι του Μυλάοντα μέσα σε ψηλή παρόχθια βλάστηση πλατάνων και θα συναντήσουμε διαδοχικά τα ερείπια τριών νερόμυλων. Μετά το ξύλινο γεφυράκι μέσα στο ρέμα Μπάρμπά, ανηφορίζουμε σε ωραίο λαξεμένο μονοπάτι που μας φέρνει στη Βρύση Αρτότση. Από εδώ με διάφορα δρομάκια μπάινουμε στη Βυτίνα και καταλήγουμε στην κεντρική πλατεία. Η Βυτίνα είναι το κεφαλοχώρι της περιοχής και προσφέρει όλες τις υποδομές και εξυπηρετήσεις. 

Η διαδρομή Ζυγοβίστι – Ελάτη  δρασκελίζει το Δυτικό Μαίναλο κυρίως μέσα σε ελατόδασος. Είναι το μεγαλύτερο τμήμα του Menalon Trail. Αφήνουμε το Ζυγοβίστι περνώντας από τη  παλιά εκκλησία Άγιος Ιωάννης και την Πίσω Βρύση, από όπου και ξεκινά το μονοπάτι που οδηγεί στο χωράφι του Παπά, όπου δεσπόζει ο Άγιος Γεώργιος, ξωκλήσι – φύλακας της ομώνυμης πηγής. Συνεχίζουμε σε χαλασμένο δρομάκι μέχρι τις Ασοβές, από όπου ένα τεχνητά στερεωμένο μονοπάτι οδηγεί στην Πηγή Μπουρνιάδες. Ομαλή ανηφόρα μέχρι το τετράστρατο στου Μπιλάλη, όπου συναντάμε τα παλιά μονοπάτια που πήγαιναν προς Ράδου και Στεμνίτσα.

Από του Μπιλάλη κατηφορίζουμε στη Λάκκα Κοσκίτσα, όπου μεγάλη πηγή με ποτίστρα, για να ξαναβρεθούμε ομαλά στο διάσελο ανάμεσα στο Πλειοβούνι και το Φραγκοβούνι (σύντομη παράκαμψη για την κορφή του Πλειοβουνίου, 1643m, ψηλότερο σημείο της όλης διάσχισης). Στη συνέχεια θα χρησιμοποιήσουμε μια απότομη σύρτα για να χάσουμε 150μ. ύψος και να μπούμε στο τεράστιο Οροπέδιο Βλάχικα, που το περιτρέχουμε από τη νότια άκρη του. Με ένα συνδυασμό από δρομάκια και μονοπάτια θα περάσουμε από τη σπηλιά του Λύγκου και την πηγή Μπουρμπουλίστρα και θα φτάσουμε στη Βρύση Παλαιοχώρι. Περνάμε δίπλα στην ωραία εκκλησία Ζωοδόχος Πηγή και συνεχίζουμε σε πολύ καλό μονοπάτι μέχρι την Ελάτη. 

Η διαδρομή Δημητσάνα – Ζυγοβίστι ανεβαίνει από την λεκάνη του Λούσιου στις παρυφές του ελατόδασους. Ξεκινώντας από τη Δημητσάνα, περνάμε από σημαντικά ιστορικά κτίρια, όπως τη Βιβλιοθήκη. Βγαίνοντας από τον οικισμό, πιάνουμε το μονοπάτι που ανηφορίζει ομαλά και φτάνει στο πρώτο πλάτωμα, όπου συναντάμε το δρόμο και την εκκλησία Αγία Παρασκευή. Η θέση προσφέρει ωραία θέα της μέσης λεκάνης του Λούσιου, με τη Δημητσάνα, το Παλαιοχώρι και τη Ζατούνα να ξεχωρίζουν μέσα στο καταπράσινο τοπίο.

Η πορεία μέχρι το Ζυγιβίστι ακολουθεί μια διαδοχή μονοπατιών και χωματόδρομων, που ελίσσονται στο πεδίο μιας παλιάς γεωργικής ενότητας, τοπίο ήμερο αλλά και άμορφο χωρίς τις αναφορές του, με τη μικρή Μονή Αγίων Αποστόλων να αποτελεί το τελευταίο σαφές τοπόσημο. Φτάνουμε στο Ζυγοβίστι με ωραίο καλντερίμι που ελίσσεται δίπλα σε μια μακριά συστοιχία μεγάλων αλωνιών. Συναντόντας τον άσφαλτο, και ακριβώς δεξιά της παλιάς κοιμητηριακής εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, μπορούμε να δούμε “το μεγάλο βιβλίο της ισορίας”, το Μνημείο των Αθανάτων, της προσωπικής φρουράς του Θ. Κολοκοτρώνη.

Όπως και πολλά άλλα σημεία της Αρκαδίας, οι μνήμες του μικρού αλλά ιστορικού αυτού χωριού είναι διαποτισμένες από τους αγώνες και τα πρόσωπα της επανάστασης του 1821. Φτάνουμε στο κέντρο του χωριού, όπου η μεγάλη εκκλησία του Σωτήρα και ένα μικρό καφενείο: το Ζυγοβίστι είναι το μοναδικό σημείο ανεφοδιασμού του επόμενου τμηματος, που δρασκελίζει το Δυτικό Μαίναλο. 

Ττο πρώτο τμήμα της διαδρομής ξεκινά από την Στεμνίτσα, το χωρίο των χρυσοχόων και έδρα της Α’ Πελοποννησιακής Γερουσίας τους 1821, σημείο σύγκλισης πολλών άλλων διαδρομών και μονοπατιών.

Το μονοπάτι κινείται κατηφορικά προς τη Μονή Προδρόμου (επισκέψη κάθε μέρα) προσφέροντας εντυπωσιακή θέα στο φαράγγι. Περνάμε κάτω από το βράχο όπου φωλιάζει η μονή και συναντάμε κεντρικό μονοπάτι ποτυ διατρέχει το φαράγγι. Το μονοπάτι αυτό – που σε μεγάλο τμήμα του είναι καλντερίμι – μας οδηγεί στη Δημητσάνα, περνώντας από την Παλιά και τη Νέα Μονή Φιλοσόφου και το γεφύρι της Μονόπορης. 

Το τελευταίο τμήμα που ανηφορίζει προς το μουσείο Υδροκίνησης περνώντας απο τους νερόμυλους και τους φημισμένους μπαρουτόμυλους της περιοχής. Απο εδώ ακολουθεί το οδικό δίκτυο μέχρι την πλατεία της Δημητσάνας. 

Στεμνίτσα και Δημητσάνα διαθέτουν υποδομές αστιάσης και διαμονής.